میراث ادبی شاعران حصار در شبه قارۀ هند و پاکستان

ادبیات فارسی سرزمین هند و پاکستان محصول تفکر و احساسات مردمان فارسی زبان آسیای میانه، ایران، افغانستان و خلق های بومی شبه قارۀ هند است. در تشکیل این ادبیات سهم مردم تاجیک بسیار نظررس است. به دلیل شرایط به وجودآمده در قرن های ۱۶-۱۷ میلادی، بسیاری از شاعران و نویسندگان آسیای میانه به هندوستان مهاجرت کردند که در بین آن ها نمایندگان حصار شادمان نیز کم نبوده اند. در این مقاله تعدادی از این شاعران حصاری مهاجر به هندوستان معرفی و نمونۀ اشعار آن ها ذکر شده است. از میان این شاعران می توان به غیوری حصاری، غربتی حصاری، محنتی حصاری، حصاری چکنه ای، طفیلی حصاری، عیشی حصاری و فتحی حصاری اشاره کرد. نویسنده در پایان با توجه به تعداد زیاد شاعران حصاری مهاجر به شبه قارۀ هند و پاکستان چنین نتیجه گیری کرده است که نمایندگان علم و ادب حصار شادمان که از ملک های عمدۀ امارت بخارا بوده است، در رشد فرهنگ و ادب فارسی در سرزمین پهناور هندوستان سهم بسزا داشته اند.